حوا و ابلیس (قرآن)حضرت آدم و همسرش حوا به فرمان خداوند در بهشت ساکن شدند. ۱ - سکونت حوا در بهشتخدا به سکونت حوا (علیهاالسّلام) در بهشت آدم فرمان داد. «وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة...؛ و گفتیم: ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می‌خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد». «ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة...؛ و ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید! اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود». طبق صریح آیات فوق حضرت آدم و همسرش حوا در بهشت ساکن شدند. ۲ - متنعم بودن حوا در بهشتاستفاده از تمام خوراکیهای بهشت آدم (علیه السلام)، غیر از درخت ممنوع، امری مباح بر حوا (علیهاالسّلام) بود. «وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة وکلا منها رغدا حیث شئتما ولا تقربا هـذه الشجرة...» «ویــادم اسکن انت وزوجک الجنة فکلا من حیث شئتما ولا تقربا هـذه الشجرة...؛ و ای آدم! تو و همسرت در بهشت ساکن شوید! و از هر جا که خواستید، بخورید! اما به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود». عبارت فکلا من حیث شئتما نشان از متنعم بودن آدم و حوا در بهشت است. ۳ - تکلیف الهی در بهشت آدمحوا (علیهاالسّلام) در بهشت، به انجام دادن تکلیف الهی ملزم بود. «فقلنا یــادم ان هـذا عدو لک ولزوجک فلا یخرجنکما من الجنة فتشقی؛ پس گفتیم: ای آدم! این (ابلیس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون کند؛ که به زحمت و رنج خواهی افتاد». ۴ - اخراج حوا از بهشتاخراج حوا (علیهاالسّلام) از بهشت، پیامد اغواگریهای شیطان بود. «وقلنا یـــادم اسکن انت وزوجک الجنة... ولا تقربا هـذه الشجرة... • فازلهما الشیطـن... • قلنا اهبطوا منها...؛ و گفتیم: ای آدم! تو با همسرت در بهشت سکونت کن؛ و از (نعمتهای) آن، از هر جا می‌خواهید، گوارا بخورید؛ (اما) نزدیک این درخت نشوید؛ که از ستمگران خواهید شد• پس شیطان موجب لغزش آنها از بهشت شد؛ و آنان را از آنچه در آن بودند، بیرون کرد. و (در این هنگام) به آنها گفتیم: همگی (به زمین) فرود آیید! در حالی که بعضی دشمن دیگری خواهید بود. و برای شما در زمین، تا مدت معینی قرارگاه و وسیله بهره‌برداری خواهد بود• گفتیم: همگی از آن، فرود آیید! هرگاه هدایتی از طرف من برای شما آمد، کسانی که از آن پیروی کنند، نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین شوند». «یـبنی ءادم لا یفتننکم الشیطـن کما اخرج ابویکم من الجنة...؛ ای فرزندان آدم! شیطان شما را نفریبد، آن گونه که پدر و مادر شما را از بهشت بیرون کرد، و لباسشان را از تنشان بیرون ساخت تا عورتشان را به آنها نشان دهد! چه اینکه او و همکارانش شما را می‌بینند از جایی که شما آنها را نمی‌بینید؛ (اما بدانید) ما شیاطین را اولیای کسانی قرار دادیم که ایمان نمی‌آورند». اخراج حوا (علیهاالسّلام) از بهشت، داستانی عبرت‌آموز برای نسلهای آینده است. «یـبنی ءادم لا یفتننکم الشیطـن کما اخرج ابویکم من الجنة ینزع عنهما لباسهما لیریهما سوءتهما...» اخراج حوا (علیهاالسّلام) از بهشت، درپی دارنده رنج و سختی برای او بود. «فقلنا یــادم ان هـذا عدو لک ولزوجک فلا یخرجنکما من الجنة فتشقی• ان لک الا تجوع فیها ولا تعری• وانک لا تظمؤا فیها ولا تضحی؛ پس گفتیم: ای آدم! این (ابلیس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون کند؛ که به زحمت و رنج خواهی افتاد• (اما تو در بهشت راحت هستی! و مزیتش) برای تو این است که در آن گرسنه و برهنه نخواهی شد• و در آن تشنه نمی‌شوی، و حرارت آفتاب آزارت نمی‌دهد». (مقصود از «فتشقی» به قرینه آیه بعد «ان لک الاتجوع» رنج و تعب در تحصیل نیازهای دنیایی است.) ۵ - پانویس۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۱۹۵، برگرفته از مقاله «حوا» |